مسافرم به دیار تویی که، عشق منی...

در اوج بی نفسی هایی که بی قرار می شوم...

 مسیر توست که تنها راه نَفَس می گشاید...

  آخرین فرصت برای تنفس باقیست...

 دستِ دلِ گرفته ام را بگیر و با خودت ببر...

ببر به آسمانِ هوایی که هرگز نگیرد...

ببر به اجابت انبوه دعا...

 

 

چشم مرا،پیاله ی خون جگر کنید
هر وقت تَر نبود به اجبار تَر کنید...
بدکاره ها به نیمه نگاهی عوض شدند
مارا فضیل فرض کنید و نظر کنید
این تحبس الدعا شدن از مرگ بدتر است...
فکری برای این نفس بی اثر کنید
العفو گفتنم که به جایی نمیرسد
ذکر حسین ح س ی ن مرا بیشتر کنید
در میزنیم و هیچ کسی وا نمیکند
پس زودتر امام رضا را خبر کنید...

+عرفه حرم عشق انیس النفوس...