سیر از آبــ ـ ـ ...

ماهی کوچکِ لب تشنه...
 با تیری سه شعبه، سیر از آبـ ــــــ ـــ شد...

 

مرا آفرید برای گریستن بر ماتم تو...

 

پیچیده در این دشت عجب بوی عجیبی
بوی خوشی از نافه ی آهوی نجیبی

یا قافله ای رد شده بارش همه گلبرگ
جا مانده از آن قافله عطر گل سیبی

این گل،گل صدبرگ نه،هفتاد و دو برگ است
لب تشنه و تنهاست،چه مضمون غریبی

با خط چلیپای پر از خون بنویسید
رفته است مسیحایی،بالای صلیبی…


 

ولایت امام بر مخلوقات ولایت خداست، یعنی همه ذرات عالم ، از پای تا سر ، بقایشان به جذبه عشقی است که آنان را به سوی امام می کشد، اما خود از این جذبه بی خبرند . اگر او کشکشانه ما را به کوی دوست نکشد و بر پای خویش رهایمان کند، یاران ، همه از راه باز می مانیم . آسمان را دیده ای که از او بلندتر هیچ نیست ، اما درگودال های حقیر آب نیز می نگرد؟+

نوشته های سید مرتضی را که مرور می کنم مانده ام این آسمان تا کجا گودال را می نگرد؟ تا کجا می برد؟ اصلا به درونت که بنگری همه محبت ها از اوست و تو را هیچ حبی نیست جز حب ذات... حال این روزها و این شب ها را بنگری خوب می فهمی که از آنچه سِر نهفته است در دل این آیه کهیعص  هیچ نمی دانی... این روزها می اندیشم دلم سنگین می تپد و هنوز در دلم بغضهایی است، به چشم که هیچ، به گلو هم نرسیده... دلم اشک می خواهد نه بغض کال...
چقدر من خوشبختم که خدای آسمان و گودال... و خدای  ح س ی ن و من یکیست... خدایی که تو را افرید برای عالمی و مرا آفرید برای گریستن بر ماتم تو...

+فصل پنجم فتح خون/سید مرتضی آوینی
کهیعص: آیه 1 سوره مبارکه مریم

دلـــــــــــ می خواهد...

دیدن قتلگاه تو چشم نمی خواهد ...

دلـــــــــــ می خواهد...

 

هنوز مانده تا...

این روزهای نگارشِ عاشقانه هایت به روایت ایام به تو می توان رسید...وادی اول اندوه؛ راه را پیمود و ...اینک در گذر زمان تو بی سفیر شهیدت، در آستانه ی دشت بلایی...و آزادترین یارت و نماد حریت کربلا سر بر دامان پر مهرت می گذارد تا اول فدایی دشت جنون باشد...پیش او تو بر عروج سفیرت گریسته بودی...وهمچنان در آغاز راهی بودی که پایانش بی یاری بود...و آن بسیار که خود را یارت خوانده بودند... بر سر عهد و پیمان نبودند... هنوز مانده تا عصر روز دهم، و شاید اینک که زمان به ساعت عاشقی کوک است... عاشقانه ترین دیدار بی تکرار عالم در راه است...و خون و عطش در انتظار... هنوز مانده تا بی یار شدنت...

هنوز حبیبت هست. زهیر هست و ...هنوز دشت آماده خون گریستن نیست... هنوز خاک برسر نشده این دنیای دون...1 هنوز هل من ناصر تو را جز سکوت و نامردی های کوفیان پاسخی هست...

امده ام بگویمت، گهواره هنوز می جنبد... و کمرت نشکسته آقا...2 تا علمدار هست در اوج سوزناک عطشِ کودکان، فرات موج می زند و مجال امید در قافله ات همچنان جاریست...

هنوز مانده تا روز تو ... هیچ روزی مثل روز تو نیست...3 هنوز خیمه ها و گوشواره ها...بگذار روضه نخوانم که...هزاران سال است حضرت بارانم، از صبح ازل تا شام ابدی مظلومیت تو خون می گرید...و مـــــــــادرت...آه ... مادرت...در انتظار... 

 

 

1. آقا امام حسین با شنیدن خبر شهادت علی اکبر گفت: علی الدنیا بعدک العفا، بعد از تو خاک بر این دنیا

2. زبان حال ارباب در سوگ علمدارش: اَلْآنَ اِنْکَسَرَ ظَهْرِی برادر کمرم شکست؛ وَ قَلَّتْ حِیلَتِی چاره ام کم شد؛ وَ انْقَطَعَ رَجائِی امیدم قطع شد...

3. فرمایش امام حسن مجتبى علیه السلام خطاب به برادر بزرگوارشان که مى فرمایند: «لا یوم کیومک یا أباعبدالله؛ یا ابا عبدالله هیچ روزى همانند روز تو نیست...

 

تنها گواه عاشقی...

دوست داشتن تو...

تنها گواه عاشقی در حیات و ممات است...