اذن...

همین که نظرت هست مرا کافیست...

دست و دل بستی ... و قلم، نگارش دل را نتواند که ...

دل گریز می زند از تو به خویش که تو همه کرامتی و من...

باشد این سکوت نگاری بین من و تــــــــــــــــــو ...

و آنهایی که...

 

 

گاهی راه همین است برای عشق ...

و آن دم بهترین راه آن بود، که راهت ندهند ...

بیچارگی را باید از چشم خویش نگریست ... که از کرامت عشق اذن را، به یک لحظه نگاه داده اند...