انارها دلشان می ترکد...

همچون انار، خونِ دل از خویش میخوریم ...
غم پروریم؛ حوصلهٔ شرحِ قصه نیست...

از رسیدگی نیست... از غصه ی برهنگی درختان است که، انارها دلشان می ترکد…
آه از این روزهای بی گذر در انتظار ...روزهایی که آسمان دلش پر است و لبریز از باران...

و شاخه ها در انبوه برگریزان میرود تا هستی و حیاتش را وانهد تا بهاری دیگر ...

کاش این بار  بهار با تــــــــو بیاید...

و تمام خستگی دلهای غصه دار انار را به رویای رویشی سبز و شگفت در هم آمیزد....

دلتنگی هایت را به آسمان بسپار انار دلم...

...