نسیم بهشت...
دوشنبه, ۱ اسفند ۱۳۹۰، ۰۳:۴۷ ب.ظ
من گدازاده و او نسل به نسلش سلطان...
هر گاه نسیم بهشت هشتم می وزد، شاخسار بلند دل در آسمان اوج می گیرد...
هر گاه نسیم بهشت هشتم می وزد، شاخسار بلند دل در آسمان اوج می گیرد...
و ساقه های تلخی و اندوها می شکند...
و ریشه تمام غم ها می خشکد...
الهی این نسیم را مگیر از ما...
تا باران ببارد...
یا علی...
ஜپشت هر کوه بلند
سبزه زاریست پر از یاد خدا
و در آن باغ کسی می خواند
که خدا هست، دگر غصه چرا؟!؟!...
آرزو دارم:خورشید، رهایت نکند
غم، صدایت نکند
ظلمت شام، سیاهت نکند
و تو را از دل آنکس که دلت در تن اوست حضرت دوست جدایت نکند...
. . . .. . . . ¶¶¶ . . ¶¶¶.¶ .¶¶
. . . . . . . .¶¶¶.¶. .¶¶¶. . .¶¶
. . . . . . . ¶¶¶¶. . . ¶¶¶ . . .¶¶¶
. . . . . . .¶¶¶¶¶ . . ¶¶¶¶.¶¶ .¶¶
. . . . . . ¶¶¶¶. . . . ¶¶¶¶. . . ¶¶
. . . . . ¶¶¶¶¶¶¶. . . . .¶¶. . . ¶¶
. . . . . ¶¶¶¶¶¶¶¶. . . . ¶¶. . ¶¶
. . . . . ¶¶¶¶¶¶¶¶¶ . . ¶¶. . ¶¶
. . . . . . ¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ¶.¶¶
. .¶¶. . . . .¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶.¶¶
. .¶¶¶¶¶ . . . . . ¶¶
. .¶¶¶¶¶¶¶. . . .¶¶.
. . ¶¶¶¶¶¶¶ . . ¶¶.
. . .¶¶¶¶¶¶¶ . ¶¶.
. . . .¶¶¶¶¶¶. ¶¶.
. . . . .¶¶¶¶¶¶¶.
. . . . . . . . .¶¶.
. . . . . . . . ¶¶.
. . . . . . . .¶¶.
. . . . . . .¶¶.
. . . . . . . ¶¶.
. . . . . . . ¶¶.