همه نبودند...

 

 

 

نپرس چرا؟

فقط بدان امسال از این آمدن خسته ام...

همه بودند و او نبود...

به همین سادگی  که او بود، همه نبودند_ اما انگار بودند!

اما هیچ کس او نبود...

هیچ کس او نشد...

انگار همه نبودند...

بی توام، یعنی: بی همه ام...

چون تو خود به تنهایی همه بودی...