بوی بی تویی و تنهایی عمق جانم را به زنجیر کشیده...
در این روز های تلخ ...
وزن اندوه هایم، فراتر از تحملم افزایش یافته...
و تنها به نقطه ای روشن دلخوشم...
و منتظرم این روشنایی اندک_ روزی سبزترین حکایت شیرین روزگارم شود...
دلخوشم به طراوت بارش باران، در این اندوه بی شمارِ زایش دردهای روزگاران...
دیر نباری بارانم...
می ترسم در اندوهت، و در کویر نبودنت...
خشک شود مژگانم...
در جایی چون سراب اسیر و گرفتار امده ایم...
ای حقیقت محض روشنایی ها، کی سیرابمان می کنی و رها از سراب های تردید؟
بارانم ببار که بی تو سالهاست، در حجم تنهایی خشکیده ایم...
---------------
شاید با باران عشق تو وضو ساختیم بر حجم تنهایی دل...
پ.ن:سالهاست دم از انتظار باران دلها می زنیم...
امسال هم، چشمان ما به چراغانی دشتهای انتظار است و باز هم در میان این همه نور مصنوعی و در حجم تاریکی محض کویرِ تنهایی ها در پی نور حقیقی تو می گردیم... این بار تشنه تر از همیشه بر پهنه ی دیجور هستی، باران نگاه تو را می طلبیم... و دل می گوید اگر طالب نگاه خورشیدیم باید که رنگ نور بگیریم با وضویی ناب از چشمه سار باران ابدی... و کسی چه میداند؟ شاید این راه (+) آغازی باشد بر باران رحمت دوست...
نباید بستن اندر چیز و کس دل...که دل برداشتن کاریست مشکل
سعدی
از مرکز نور جدا نشده دلتنگ و دلخسته ام...نامش را نگذار ناامیدی...
حس نکرده ای شاید! یه عمر بغض را می فهمی؟...تمام دقایق دل بستن و دل کندن را...
از هر تعلقی رها شدن...نمی دانم نامش را چه می شود گذارد...
نشانه ی تو بود... همیشه و همه جا... از اولین دیدارت تا امروز ...
آنجا که خواندی مرا و عهدی که با تو بستم و تو بر سر عهد بودی و من نـــــــــه...
حالا باز بر سر عهد آمدم و تو بودی و من بودم و نشانه ات...
اما وقتی بازگشتم، من بودم و دلــــــــــتنگی برای تـــــــــو چون همیشه!امـــــــــــــا اینبار...
نشانه پیش تـــــــــــو ماند... بی من!!
پ.ن:گفته بودم دلم که برای تو تنگ میشود، تسبیحم را می بویم…
عجیب بوی تو را میدهد…حالا دلم برای بویت هم تنگ میشود...
نشان فیروزه ای داشتم یادگاری اول دیدارت...
مانند دلـــــــم پیش تـــــــــو ماند...
اما خوشا به حالش او می توانست بماند و من...
زیباست در آسمان، سلام هشتم
این کوچ پرنده‌ها به بام هشتم
افتاده در آسمان چه هشتی! انگار
رفتند زیارت امام هشتم...
*صلوات خاصه حضرت امام رضا (ع)*
اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا
المرتَضی الامامِ التّقی النّقی و حُ جَّّتکَ
عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری
الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً
مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِ فَه کافْضَلِ ما صَلّیَتَ
عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ.
پ.ن:چند روزی به لطف امام الرئوف ضمانت شدیم به زیارتش...
توفیق حضور شد یاد همه خوبان را در حرمش جاری خواهیم کرد... یا عـــــــــلی
امام رضا (علیه السلام):
زمانی خواهد رسید که اگر عافیت ده قسمت بشود،نُه قسمت آنها در کناره گیری از مردم محقق میشود و یک قسمت دیگر در سکوت...
زیارت امام رضا (ع) در رجب حسنه عمره را دارد…
سکوت کرده اما دلم مدینه تو و طواف عاشقانه میخواهد... دلم پریدن کبوترانه می خواهد... می خواهم دلم را بردارم و بیاورم به بهشت تو، گم بشوم در رواق هایت و آینه در آینه ات هفت دور عاشقانه صحن آزادی را به انقلاب و از آنجا به دور پنجره ی فولادت بگردانم... باز راز دلم را بر ملا کردم که دلم تنگ نگاه توست... میخواهم آهو شوم به دشت خیالی که از تو در رویاهایم ساخته ام...حالا به اذن نگاهت می خواهم ضامنم شوی آقا...
آنسان که تویی هیچکس آگه به تو نیست
راهی ز فراز عقل کوته به تو نیست
هر چند تو را هزار ره باشد، لیک
جز راه دل از هیچ رهی ره به تو نیست
قیصر امین پور
امام رئوفم!دلم که برای تو تنگ میشود، تسبیحم را می بویم… عجیب بوی تو را میدهد… دلم هواییت که میشود، بیشتر حواسم را به دور و برم میدهم تا… میدانی منظورم را که…!
مهربانم!امشب بیشتر از هر شب و روز، دلم تنگ دیدار است... سکوت کرده ام تا خود بخوانیم به بزمی که سرشار از عطر بهشتی خانه ی توست...می دانم که که تو فریاد بلند سکوتم خوب می شناسی...
