حقیقت آبـــــــ تویی ...

تشنه ام، سالهاست تشنه ام...

تشنه ی جرعه ای که سیراب کند دل ِ تنگم را، که بر هر سرابی به چشم آبــــــــ ننگرد...

خورشید فردا که طلوع کند، ابرها دوباره به آسمان می آیند...

و باز خورشید پشت ابرها، دلش میگیرد...

فردا روز تـــــــــوست نه روز آبــــــــ ...

عاشقیِ تـــــو،  آبـــــــ را هم؛

سیر، از آب کرد...

سالهاست حقیقت آبـــــــ تویی ...

و افسوس که من درپی سراب،

تمام عمر عطش را به دوش کشیده ام...

ای حقیقت آبـــــــ ، مرا دریاب...