أَلسَّلامُ عَلَى الدِّمآءِ السّآئِلاتِ
سلام بر آن خون هاى جارى...
می گویند خون که از تن برود جان را با خویش می برد...
اما خونی که به آسمان ها رسید و رنگ خورشید را سرخ گون کرد
قرن هاست؛ جانها را احیا می کند...
و آن را که، خون تو جان آفرین شد، از مرگ چه باک، که زنده است به عشق تــــو...
مگر سر امام عشق را برنیزه ندیده ای و مگر بوی خون را نمی شنوی ؟ کار از کار گذشته است... قرن هاست که کار ازکار گذشته است ... اما ای دل، نیک بنگر که زبان رمز، چه رازی را با تو باز می گوید:کلّ ارض کربلا و کلّ یوم عاشورا. یعنی اگرچه قبله در کعبه است، اما فَاَینَما تُوَلّوا فَثَمَّ وَجهُ اللهِ. یعنی هر جا که پیکر صد پاره تو بر زمین افتد، آنجا کربلاست؛ نه به اعتبار لفظ و استعاره، که در حقیقت. و هر گاه که عَلَم قیام تو بلند شود عاشوراست؛باز هم نه به اعتبار لفظ و استعاره. و اگر آن قافله را قافله عشق خواندیم در سفر تاریخ ، یعنی همین...سید مرتضی آوینی
... فَأَیْنَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ /بقره 115
پس به هر سو رو کنید،همان جا وجه خداست...
یک کربلا راه است، تا رسیدن به خدا... و عاشورا ی ح س ی ن سند اثباتِ این دیدار...
بعد از تو ما در کربلا زاده شدیم...1
اما به کدامین واژه می توان عاشورای کربلایت را تفسیر کرد؟
عاشورا را دیدن و گام در کربلا نهادن دشوار است...
و از آن دشوارتر، وداعی که چشم آسمان و زمین را به خون می نشاند...
أَلسَّلامُ عَلَى الْمَظْلُومِ بِلا ناصِر،
سلام بر آن مظلومِ بى یاور...2
1. کلّ ارض کربلا و کلّ یوم عاشورا/ 2. زیارت ناحیه مقدسه
در عالم رازیست که جز به بهای خون فاش نمی شود... (سید مرتضی آوینی)
و امروز این خون تنها رمزی است که راه رسیدن انسان را به آسمان رقم می زند...
همچون زمانی که خون حسین علیه السلام در کربلا جوشید تا راز سرخی خورشید را بر عالم فاش کرد...
و امروز هم بحرین در خون است برای فاش رازی دیگری...
رازی برای رسیدن و طلوع دوباره ی خورشید سرخ...
رازی که مطلع بارش باران است...
و باران می بارد اگر تمام رازهای خونین عالم فاش شود ...
و روزی می آید که سرخترین پرچم گیتی بر فراز دستان منتقم عشق سوار بر مرکب ستاره نقش عاشقی بنگارد...
و سپهر نیلگون با نقش نام ثارالله سرخ فام شود و با فریاد لثارات الحسین بارانی ترین مهربان عالم اوج افلاک شکافته شود به روشنی و نور مطلق ...
سحرگاه بارش را در انتظاریم با هر قطره ای که افشا کننده نور در دل ظلمت هاست...
همه ی سرزمین ها با خون آغشته می گردد وقتی قرار باشد بزرگترین راز عالم فاش شود...
و خون تنها بهانه ی ماست برای آمدنت برای اینکه بگویم چقدر این برهوت خشک و کویریمان محتاج باریدن توست...
قطره...
قطره...
قطره...
پس ببار ای باران تا رستاخیز دوباره و افشای راز سر به مهر خون...
