رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) فرمود:کسى که ماه رمضان را از روى ایمان و امید پاداش الهى روزه بگیرد خداوند گناه گذشته اش را بیامرزد، و کسى که شب قدر از روى ایمان و امید پاداش الهى نماز بخواند خداوند گناه گذشته اش را بیامرزد...
بگذر از ما...
گذشت خوب است...
مگر نه اینکه لذتی که در عفو است در هیچ انتقامی نیست...
پس بگذر...
مگر نیاموخته ای ما را که بگذرید تا از شما بگذرم...
رحم کنید تا رحم کنم...
حالا باز هم مثل همیشه نوبت توست که بگذری...
آخر در مسلک ما فقط این تو هستی که می بخشی و چشم می پوشی و همواره رحم می کنی...
خودت ما را عادت داده ای به گذشت های مدام از خطاهایمان ...
اصلا خودت آنقدر بخشیدی و عطا کردی و ستار بودنت را به رخمان کشیدی که دیگر باورمان نمی شود که عفو نخواهی کرد...
حالا اگر نبخشی و نگذری که راه ندارد... تازه مدعی هم می شویم که اصل بخشش همین ماه خودت است... ماه مهمانی و ضیافت نورت... همیشه میزبانی؛ اما مهربانی میزبانی این ماهت چیز دیگریست...
کل سال را می نشینیم و منتظریم دعوتنامه ات برسد تا بیایم و باز سر سفره ی رحمتت رزق عمرمان را برداریم و خوان گشوده همیشه ات را نادیده بگیریم که دیروز گذشته ای و امروز هم می گذری و لابد فرداها هم در گذرند از عفو سرشارت...
چون تو همیشه می بخشی؛ ما هم که راه ندارد کوتاه بیاییم و از چنگمان به در رود این همه خوشی مدام... وقتش که بشود می رسیم سر بزنگاه و هر چه باشد با خود می بریم و دست آخر با یک ببخشید خشک و خالی دوباره تو می گذری و باز هم ما چقدر راحت به راههای ناهموارمان ادامه می دهیم...تا برسیم به گرداب نیستی ابدی... اینجا هم دست ما به کرمت برگردانمان... هنوز کار داریم باید بیشتر چاههایش را گود کنیم فعلا ببخش تا...
و اما...
اگر قرار باشد برسیم سر حساب، چنان مو را از ماست می کشیم و معامله بزرگ راه می اندازیم که برای تو چنین کردم و چنان پس حالا لطف نیست بیا حقمان را بده...
شب قدر را بخاطر بیاوریم نزدیک است برای همه ما...
از سر شب تا سحر می نشینیم و کاسه های خالی مان را آنهم از نوع بزرگترینش را انتخاب می کنیم و می گویم خب حساب و کتابش را ندارم چه کرده ام ...انگار نه انگار که گفته اند به حساب خود برسید پیش از آنکه ...بگذریم ... حالا نفع در این است که ندانیم ...
اول پرش کن و در ضمن یادت نرود خودت وعده داده ای می بخشی... باز هم ببخش تا سال و ماه و هفته و روز و ساعت و ثانیه دیگر... ما هم قول می دهیم باز بیاییم از گذشتن های تو بی هیچ شرمی بی نهایتش را طلب کنیم...
این است زندگی...
ما هر آنچه می خواهیم انجام دهیم و تو هم بیا برای رضای خودت از ما بگذر...
بیا و بخاطر خودت اگر باز گذشتی به حرف ما گوش نده و کمی یا اگر لطف کنی بیشتر...
آدممان کن همین...
آنوقت از ما آدمها انسانی بساز که برای خالق و خلق مفید باشیم...
از حالا بابت عفو بزرگیت تو را سپاس می گویم ای بزرگترین بخشنده گیتی...
