ماهی سرخ دلم...

سالهاست بیرون افتاده ام؛

از قاب آسمان آبــــــی نگاهت …

شاید بلند پریده بود ، ماهی سرخ دلم…

 

بغض کال زمستان...

ت

بی هیچ ابری
آسمان را در اختیار گرفته،
شاخه های خشکیده...
صدای خش خش برگها گم شده است اینجا...
و پاییزی دیگر رنگ می بازد در دل تنهایی ها...
و روزگاریست زمین بی تو در انتظار رسیدن بغض کال زمستان است...
خدا کند امشب، آسمان ابری شود و دلتنگی ببارد از دلش...

 

هو العشق…

علی با حقّ است و حق با علی هر کجا علی باشد،حق هم آن جاست …1
علی محور و مدار حق است و چنین است که در وادی رسالت حق، رسولش همگان را به ولایتش فراخواند در دیار عاشقانه ها…آنگاه که رفته ها خوانده شدند به بازگشت؛ و نیامده ها را خواندند که بیایید بزم عاشقی برپاست، در آن هنگامه که بر اقیانوس غدیر قامتی افراشته شد که تا ابد به نسل آن قامت، صلای عشق زدند؛ولایت معنای خویش را با نام تــــــو باز یافت علــــــــی …
و با نام بی مانندترین جوانمرد آل طاها رایت سبز رسالت علوی در اعماق دریای ژرف غدیر، عرش و فرش را افلاکی کرد تا در دل غدیر خم،چشمه ساری جاری گشت از سلسله ی نور و هدایتی که آغازش تو بودی و پایانش ظهور منجی موعود…

+پیامبراکرم«صلی الله علیه و آله و سلم»که فرمودند:عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ یَدُورُ حَیْثُمَا دَارَ…

 

آفتاب روشن عشق...

باز هم سحر است و عطر تو پیچیده در آسمانها ... این چندمین سحر جمعه هاست که بی تـــــــو آغاز میشود؟هنوز اذن نداده اند که این جمعه ی در راه، بیایی؟امشب میان غوغای بال ملائک، زیر آن قبه ی عاشق، حرفی از امضا نشد؟ یا ایها العزیز... با که واگویه کنیم که دردهای روزگار ما بی شما مداوا نمی شود؟و داغ دل ما از تکرار هر آدینه تازه تر می شود...و هر غدیر و در آستانه ی مُحرم عشق به سودای مَحرم شدن ، به انتظار تو می نشینیم و باز سرافکنده تر از گذشته های تلخ، دست خالی بازمی گردیم به وادی دل های سوخته ی خویش... ای صاحب تمام خوبیها وقت آن نرسیده که دل خسته ی ما را در آغوش مهرت آرامش بخشی؟زمان آن فرا نرسیده که بشارتمان دهی به التیام زخمهای خون خدا؟ای آفتاب روشن عشق، خودت بیا و برای صبر دل های بی قرار ما قرار باش... چشمان به خون نشسته کاروان دل، در انتظار تحقق وعده صبح صادق است... و ما دلخوشیم به طلوع آفتاب صبح آدینه ای دیگر... شاید این صبح تو بیایی و شعاع نور آفتاب در درخشش بی بدیل تو ناپدید گردد...

طعم شگفت عاشقی...

زیر سقف ابری آسمانِ نگاه بی کرانه ی توست که،

ترنم لطیف یادت...

طعم شگفت عاشقی می دهد...

ببار و عاشقم کن، بــاران!