بی بهانه زیستن ...
چهارشنبه, ۶ ارديبهشت ۱۳۹۱، ۰۱:۲۲ ق.ظ
لولاک لما خلقت الأفلاک...
خلقت را به بهانه ات آفرید...
سزاست، نتوان بی بهانه زیست...
مــادر؛ ماه روشن افلاک بود...
کاش_ رخ برنمی گرفت، از شب تار...
ماه بی نشانی ام
مـــــادر...
تو دلها را، نشانه ی ...
اگر نشانی شهر مدینه را بلدید
کبوتر ِ دل ِ ما را به آشیان ببرید ...