شکرانه ...
بسم رب الحسین...
برای خاطرم غم آفریدند...
طفیل چشم ما نم آفریدند...
کف خاکی که بر بادش توان داد...
به خون ، گل کرده آدم آفریدند...
وداع غنچه را گل نام کردند...
طرب را ماتم غم آفریدند...
جهان خونریز بنیاد است هشدار...
سر سال از محرم آفریدند...
صدای قلبت هنوز می آید مادرم ...
+
نوشتی...
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
فاصبر صبراً جمیلا
صدق الله العلی العظیم
و...
بی گمان آن که آغازش از آسمان ها ست
هرگز
در زمین به پایان نمی رسد...
شب آخر هستی خاکیش بر بالین آسمانیش ... در فتح خون سید مرتضی آوینی نگاشته بود...
هر کسی را عاشورا و کربلایی است...
پس بنگر در روز عاشورایت حسینی می شوی...
بابی انت و امی و نفسی... یا ابا عبدالله الحسین علیه السلام...
مادرم... دلم... روضه حسین علیه السلام... حرم انیس النفوس... عالمی به فدای حسین علیه السلام...
و باقی خداست که می ماند ...
کل من علیها فان...
فاتحه ی دل ...
+ بی کران سپاس از همدلی بزرگواران همیشه دوست ...
معبود آسمان و زمین پناه و حافظتان...
برسان باده که غم روی نمود ای ساقی...
تا باران ببارد...
کتاب آخر...
صدای آخر ...
نجات آخر...
به مادرش سوگند علی دادم به حرم نفسش زنده شد تا دگر بار بگوید یا حضرت عشق...